بین خودمان بماند

دوشنبه14 شعبان المعظّم

ساعت23:00

اینجا،خانه ی خداست.

مکّه نیست؛

کعبه نیست؛

 اینجا دل است.

و این نوای عشق بازی عاشقانی است که چشم هاشان را به در بیتُ الله دوخته اند؛

و گوش هاشان را،چون حلقه به این در کوفته اند؛

و چه زیباست نوای عاشقانه ی شان:

 و این،آبِ دیده است که فرو می ریزد تا قاب چشم ها را برای در آغوش کشیدن عکس رخ تو،بشوید؛و گونه ها را،از غبار انتظار پاک کند،تا،آماده ی بوسه ی دستان نوازش گر تو باشند.

شب میلاد تو و  گریه ی ما نیست عجب

اشک شوق است که از دیده برون می آید

(طرح جالبی بود؛خدا اجرتون بده)